İstanbul – Fatih – Sakızağacı Kabristanı
Son devir din alimlerinden, vaiz ve İstanbul müftüsü. 6 Mayıs 1904’te Selanik, Serez’in Petriç kasabasında doğmuştur. Babası Petriç müderrisi Hafız İbrahim Ethem Efendi. Dedesi de oranın müderrislerinden Hacı Ali Efendi idi. Annesi müderris v hattat Hacı Ali Siyamı Efendi’nin kızı latife Hanım’dır. Dört yaşında iken babasını, dokuz yaşında iken annesini kaybeden Abdurrahman Şeref, Balkan Savaşı’ndan dolayı ağabeyi Abdullah Hulusi ile birlikte Tekirdağ’ın Saray kasabasına göç etti. İlköğrenimini Petriç’te ve Saray’da yaptı. Daha sonra İstanbul’a gelerek Darü’l-Hilafeti’l-Aliyye Medresesi’ni (1924), arkasından Darülfünun İlahiyat Fakültesi’ni (1927) bitirdi. Bu arada Süleymaniye Kütüphanesi’nde açılan kütüphanecilik kursuna da katıldı.
Memuriyeti
Abdurrahman Şeref memuriyet hayatına 1927’de Fatih Millet Kütüphanesi’nde başladı. Daha sonra Murad Molla ve Süleymaniye Kütüphanelerinde de çalıştı. Uzun zaman Vefa Lisesi’nde ve bazı ortaokullarda Türkçe, edebiyat ve din bilgisi öğretmenliği yapmıştır. İstanbul İmam Hatip Lisesi’nde tefsir, usul-i fıkıh, hadis ve usul-i hadis dersleri de okutmuştur. En son Çapa Öğretmen Okulu’nda din bilgisi öğretmeliği yapmıştır. 1950’de İstanbul il Müftülüğü murakıplığına tayin edilen Güzelyazıcı; Şehzade, Aksaray Valide, Bayezid ve Fatih Camilerinde vaizlik, 1963-1968 yılları arasında Fatih Camii’nde fahri hatiplik görevlerinde bulundu. 1972’de İstanbul il Müftülüğü’ne tayin edildi. Vefat edinceye kadar, altı yıla yakın bir zaman bu görevi sürdürdü.
Geniş bir kültür birikimine sahip, iyi bir hatip ve başarılı bir şair olan Güzelyazıcı’nın çok yönlü yetişmesinde, son devir Osmanlı alim ve meşayihini, edip ve şairlerini yakından tanımasının önemli rolü vardı. Edibane ve şairane olarak çok güzel konuşan Şeref, medrese ve tekke kültürünü sanat ve edebiyatla birleştirip zenginleştirdiğinden vaazlarında son derece doyurucu oluyordu.
Eserleri
1. Eylül Yaprakları (şiir) (lstanbul, 1938).
2. Gönül Yolcuları (şiir) (İstanbul, 1944).
3. Ehli Sünnet inanışının Değişmez Metinleri (lstanbul, 1947)
4. Din Dersleri (İstanbul, 1956).
5. Fatih Minberinden Mü’minlere Hutbeler, iki cilt. (İstanbul, 1966, 1970).
olmak üzere 5 tane basılmış eseri ve bir o kadar da basılmamış eseri vardır.
Geniş bir kültür birikimine sahip iyi bir hatip ve başarılı bir şair olan Güzelyazıcı, özellikle Pazar günleri ikindi namazından sonra Bayezid Camii’nde verdiği vaazlarda, kültür seviyesi yüksek bir cemaate hitap ederken esas amacı üniversite gençliğini aydınlatmaktı. Güzelyazıcı’nın, Nur Suresi’nin (39-40) ayetlerini esas alan ve yıllarca devam eden vaazları, küfrün psikolojisini veciz bir üslupla sergilediği ve ateizmin çıkmazlarını ortaya koyduğu için yüksek tahsil gençliği üzerine çok etkili olmuştur.
Vefatı:
Güzelyazıcı, ölümünden birkaç ay önce Vakıf Gureba Hastahanesi’ne yatırılmıştı. Ben de zatüriye olmuş, orada yatıyordum. Bölümlerimiz ayrı ayrı yerlerde idi. 20 gün koluma taktıkları serumdan kurtulup biraz iyileşince hocamı ziyarete gitmiştim. Eski neş’esi ve tatlı tatlı konuşmaları hızını kaybetmişti. Elini öptüm ve dua talebinde bulundum, şifalar diledim. ikinci ziyaretimde son günlerde yazdığı bir şiirini bana verdi. Bu son görüşümdü. Şiire sevindim, teşekkür ettim ve hayırlı şifalar diledim. Ben birkaç gün sonra taburcu oldum. Hocam ise son ziyaretimden 25 gün sonra,15 Mayıs 1978’de hastanede rahmetlik oldu. Fatih Camii’nde kılınan cenaze namazından sonra Edirnekapı Şehitliği’nde bulunan mürşidi, Nakşibendi şeyhi Serezli Hacı Hasib Efendi’nin kabri yanına defnedildi. Yeri Cennet, makamı ali olsun! Arapça, Farsça ve Fransızca bilen Güzelyazıcı altı çocuk babası idi.
Kaynak ; Yolumuzu Aydınlatanlar -1 , Yahya Kutluoğlu , İbb Yayınları