Adana – Karaisalı – Kaledağı köyü 

Çukurova Evliyaları kitabında Abdülkadir Kaçar Koyun Dede‘yi şöyle anlatır ; Çobanlık yapıp, gece gündüz doğayla başbaşa yaşayan Koyundede, dağları, ovaları, tüm otları, bitkileri çok iyi tanırmış. Hangi hasta uyuz koyun, hangi otu yedikten sonra iyileştiyse, onu gözlemler,insanların hastalıklarını doğal bitkilerle tedavi edermiş. Koyundede‘nin otlattığı koyunlar, en kurak mevsimlerde bile memeleri sütle dolar akarmış. Koyundede öyle sıcak, öyle sevecenmiş ki, kapısına yardım istiyerek gelenlerin hiç birisini geriye çevirmezmiş. Köyün varlıklı ağaları, bu fakir çobanın halk tarafından böyle sevilip, baştacı edilmesini bir türlü kabil edemezler hatta kıskanırlarmış.

Koyundede bir gün ölmüş ve sevgisi nedeniyle halk onu bu günkü Çatalan Baraj Gölünün Doğusundaki Çiçekli Köyü’nün yüksek bir tepesine gömmüş ve mezarını türbe haline getirmiş. Yaşadığı dönemde de insanlara yardım eden bu ermişe, sağlığında olduğu gibi insanlar yüzyıllardır saygıda, sevgide kusur etmiyorlar. O da mana aleminden insanlara yardımcı olmaya devam ediyor.

Kaledağı Köyünden Mustafa Yenikan (YENİOĞLAN) yaşadığı bir kerametini böyle anlattı : ·
– Bizim köyümüzde bir çiftin çocukları yaşamıyordu, doğup ölüyor, doğup ölüyordu. Böylelikle 4-5 tane doğum yapan kadın ve kocası buna çok üzülüyorlar bir türlü çare bulamıyorlardı. . Benden koyundede’nin türbesine götürmemi rica ettiler. Hep birlikte bu türbeye gittik, bir gece orada kaldık. Kadın, Tırlık (Kıl) ipten küçük bir beşik yapıp beklemeye başladı. Bir süre sonra o beşik sallanınca, dünyalar onun olmuştu. Hep beraber köye geri döndük. Şu anda bu çiftin üç oğlu bir de kızı dünyaya geldi. Oğlunun birisinin Adı DEDE’ dir . Koyundede’de manevi dünyadan insanlara yardım elini uzatıyor. Rahat uyu Koyundede.

Kaynak ; Çukurova Evliyaları , Abdülkadir Kaçar .